Vertrekken en terugkeren

En zo stonden we weer in Wenen. Met een late middagtrein vanuit Boedapest. Het schemert als we vanuit t hoofdstation naar ons verblijfadres fietsen. Het was even zoeken, maar gelukkig niet ver. Te laat voor een stadscamping. Van Wenen wordt gezegd, dat je er altijd weer naar terugkeert. Welnu, dat klopt. Beroemde en onbekende personen hebben zich door de geschiedenis heen hier verzameld en zijn ook weer vertrokken. Op zoek naar iets onbekends en vertrouwds. We lopen opnieuw door het heldenpark en komen ‘oude’ bekenden tegen. Versteende helden. Keizer Frans Josef, Mozart, Goethe en andere beroemdheden. We zien opnieuw het moderne en klassieke Wenen. Een stadsverblijf gebruiken we meestal om uit te blazen, geen inspannende highlights bezoeken. Deze keer maken we een uitzondering. Wenen was de stad van de Habsburgers. Tot het einde van de Eerste Wereldoorlog. Toen was het afgelopen met al die keizers in Europa. Ook het einde van een dynastie. Een machtig imperium door zijn hoeven gezakt. Al die keizers en keizerinnen liggen bij elkaar. In de Kapuzinergruft. Een crypte dus. Vanaf 16 honderd zoveel liggen ze in een majestueus praalgraf. Sommige zo groot en pompeus, dat het woord monsterlijk op zijn plaats is. Voor zover van toepassing, het is er sfeervol verlicht. Maar uiteindelijk een verzameling deftig dood. Anno nu spreken ze niet meer tot de verbeelding. Maar er is altijd een uitzondering. Een graf waar blijkbaar tot op de dag van vandaag bewonderaars een soort herinneringen bij willen leggen. Muntjes, bloemetjes, een kindertekening. Het is het graf van Elisabeth in Beieren, hertogin in Beieren, koningin van Hongarije en keizerin van Oostenrijk. Maar ze ondertekende haar brieven met Sisi. Bij ons allemaal bekend uit de films uit de jaren vijftig met Romy Schneider.

Een volgende trein brengt ons naar Passau en we gaan op zoek naar een verbinding naar Regensburg, waar we verder gaan fietsen. We hebben geluk. Wel twee keer overstappen.

Dagenlang niet gefietst en dus waren we in onze nopjes toen we eindelijk weer in het zadel zaten. Waarvoor bent u op de aarde? Om te fietsen. Simpeler kan een antwoord niet zijn. Het regent, regenkleding niet voor niets meegenomen. Bij Kelheim, korte boottrip naar Weitenburg. Stroomopwaarts. Via Neustad an der Donau en Ingolstad zijn we al weer aanbeland in Neuburg an der Donau. En waarvoor bent u nog meer op dees aard? Om te kamperen, in een klein tentje.
En die staat nu, uitzicht op de Donau, op een veldje van de botenclub.

Servus.