Ere wie ere toekomt

U weet het misschien niet, maar WE staan in het Walhalla. We - Willem van Oranien - staat schuin achter Ludwig I van Beieren. Die laatste heeft de mooiste plek. Maar is ook de bedenker van het Walhalla. Ludwig was helemaal gek van Griekenland en had na zijn opdracht voor het maken van de Befreiungshalle (waar het Main-Donau Kanal in De Donau stroomt) de smaak goed te pakken. Was de Befreiungshalle nog n.a.v. de Duitse bevrijdingsoorlogen tegen Napoleon en getooid met 18 kalkstenen figuren (18 Duitse stammen), het Walhalla, 5 km na Regensburg, was toch de kers op de taart. Het idee was - en is uitgevoerd - dat het een Griekse tempel aan de Donau zou moeten worden, die de Donau zou beheersen. Goed zichtbaar. De tempel met zijn noordsmythologische naam symboliseert de gedroomde symbiose van Griekenland en Duitsland. De Germanen, die afstamden van de oude Doriers, moesten de Grieken van het nieuwe Europa worden en - geloof het of niet - een universeel menselijke cultuur brengen. Germanen dus. Beter volk zou er niet bestaan. In het Walhalla staan niet alleen Willem en Ludwig, maar nog 162 borstbeelden en 64 gedenkplaten (o.a. Hildegard von Bingen ) van grote Duitsers. Beethoven, Bach, Gutenberg, Kant. Nou ja allemaal Duitsers, ook Nederlanders en Belgen. Als het maar Germanen zijn. Uiteraard staan o.a. de Ruijter, Tromp, Erasmus, Maurits en Boerhave en v.w.b. de Belgen o.a. van Eijck, Rubens in het Walhalla.
Onder het borstbeeld staat dan naam en hoedanigheid. Mozart, componist. Van sommigen staat alleen de naam aangegeven, b.v. van Goethe. Ludwig deed dat niet allemaal zelf natuurlijk. Als koning van Beieren had je meer te doen. Ambtenaren, uitvoerders zonder kennis van zaken, deden die klus. Kwamen toen aan bij Goethe. En niemand van dat clubje kende die Goethe. Wat doe je dan? Een gokje wagen. Componist? Filosoof? Je kon je vingers er niet aan branden. De guillotine of ander effectief moordwapen bestond nog. Nee, dan leg je het borstbeeld terzijde en komt in de categorie. ‘Zoeken we op’. Hebben we jaren later nog een mooie kennisquiz aan over gehouden. Inmiddels staan er ook moderne borstbeelden. Van na Ludwig I zeg maar. Een wassenbeelden museum aan de Donau. Opvallend daarbij: geen ontdekkingsreizigers. Duitsland had die zelf niet. Maar ze hadden van Willem Barendtsz, Abel Tasman of Jacob Roggeveen, onze ‘helden’ best een borstbeeld mogen maken.
Er is een aanlegsteiger voor toeristenboten. Die krijgen tijd om rustig te kijken, maar dan moeten ze wel een paar honderd trappen op, om in de tempel te komen. Alleen een groepje oudere Japanners hebben wij dat zien doen.
Zoals u leest zijn we al weer een stukje verder gefietst. En snuiven de cultuur op van Europa. Bladeren zo door het ‘plaatjesboek Europa’. Zijn nu in Passau, waar 3 rivieren bij elkaar komen en gaan straks verder. Oostenrijk, richting Linz en Wenen.
Nog even een opmerking voor sportief NL. Wij zijn inmiddels langs vele sportaccommodaties gekomen. In dorpen en steden. De vastberadenheid waarmee nu aan die accommodaties, m.n. voetbalvelden, wordt gewerkt is uitzonderlijk. Er wordt gemaaid en beregend. De velden zijn in topconditie. Van Duitsers ben je nooit af. En dat alles begint bij de verzorging van de accommodatie. En telkens weer zien we een heel slim beregeningskarretje op de egale biljartlakens. Zelfsturend. De Duitsers hebben dan wel geen ontdekkingsreizigers. Maar uitvinders hebben ze zeker. Dat karretje gaat goud opleveren. Een zilvervloot is in aantocht in dit land van de Germanen. En if so, dan hoort zijn of haar hoofd in het Walhalla te staan. Uitkijkend op de levensader van Duitsland, de Donau. Ere wie ere toekomt.