Fietsen langs de Limes

‘So gehort das nicht’. Een Duitser in kurze Hoze komt de onoverzichtelijke hoek om en ziet een fietser (H) op het smalle doorsteek-paadje op zijn weghelft. Met al die tassen aan de vakantiefiets is het af en toe manoeuvreren, passen en meten. ‘So gehort das nicht’. H. springt bijna uit haar vel. Dit was al de zoveelste onvriendelijke confrontatie. ‘Ach Sie, freundliche Deutcher’. En daar blijft het gelukkig bij. Let wel: Aanspreekvorm Sie i.p.v. Du. Je blijft netjes nietwaar. We fietsen evenals 2 jaar terug, toen JB en zoonlief T naar Rome trokken, langs dit deel van de Rijn. En T merkte toen al op, dat die Duitsers zo vriendelijk waren. Hij stond onbevangen en vooral neutraal tegenover de Duitser in het algemeen, is niet van 74 als u begrijpt wat ik bedoel. Ging als scholier met zijn ouders niet naar vakantieland Duitsland maar naar het populaire Frankrijk. Een trend die tot op de dag van vandaag nog steeds zichtbaar is. Nee zijn kennismaking met Duitsland in 2017 was positief, een en al lof. Freundliche, nette leute. In twee jaar tijd is de Duister, in onze ogen, minder vriendelijk geworden. En als je naar de Zwarte Zee wil fietsen, dat is ons doel, dan zul je toch door het land van onze buren moeten. T gidst ons dit jaar tot aan Boedapest en daarna moeten we het zelf maar uitzoeken.

Een reden van de toegenomen onverdraagzaamheid kan ook de toename van het fietsverkeer zijn. Fietsen langs de Rijn is een relatief makkelijk fietstraject. En als je dan ook nog een e-bike hebt aangeschaft, dan is het helemaal een fluitje van een cent. En laten we maar meteen met de deur in huis vallen. Onze conclusie is, dat de e-bike een plaag is geworden, een onomkeerbare kwelling voor de (inmiddels) kleine minderheid, de rustige normale fietser. Die om zich heen wil kijken. Een rode wouw over ziet vliegen, even tijd nodig heeft om zijn richting te bepalen, overige fietsers vriendelijk wil groeten.
Zoveel fietsverkeer, in verschillende snelheden, op te smalle fietspaden. Daar komt oorlog van. De ergste zijn de fat-bikers, een gruwelijk monster op een duivelse tweewieler. Brede zuigende banden, maken een hoop herrie en een briesende stampende getatoeëerde vlerk als berijder. Ze zitten weliswaar, maar het lijkt alsof ze boven op de pedalen staan. En vaak de voeten dwars op de trappers.

En is het dan ook een leuke vakantie? Jazeker, we volgen het Limes traject. De noordgrens van het voormalige Romeinse Rijk. We volgen dus veel rivieren, de Rijn, Main, Donau. Van Katwijk naar Constanta aan de Zwarte Zee. Bladeren al fietsend door het geschiedenisboek van (Midden) Europa. We zien wel hoe ver we komen. In totaal 3400 km. We hebben in Koblenz bij het Dreieck Mutter Mosel in Vater Rhein zien stromen. Onder het scherpe toeziend oog van Kaiser Wilhelm I, die op het standbeeld, de Eenheid van Duitsland symboliseert. We zijn regelmatig door een Römer Strasse gekomen of een Kaiser Friedrich Allee. Voor het Kaiserin Augusta denkmal langsgereden. We hebben de vele industrie- en haventerreinen getrotseerd, afgewisseld met prachtige boerenlandschappen, vnl. korenvelden. Kwamen in Bingen, op zoek naar een rustig plekje voor het nuttigen van onze broodjes, een gedenknaald tegen, die de gevallenen van 14-18 in Frankrijk herdacht (Verdun, Vimy, Somme, Aisne, Arras, Massige en ga zo maar door - 76 Offiziere, 2764 Unteroffiziere en een onbekend aantal Mannschaften). We zijn nu in Mainz waar de Main in de Rijn uitkomst. Verlaten voorgoed de drukst bevaren rivier van de wereld en gaan o.a. via Frankfurt an der Main richting de Donau. Op ons gemak. Wie es gehort.