Een leeg hoofd

Een paar dagen terug al weer. Maar nog niet vergeten. We rijden het erf op van Frau und Herr Strauss. In die volgorde. Echte klassieke Bayer. Camping in Neustad. Zoals gezegd, we rijden rustig het terrein op en gaan richting ‘Anmelden’. Zetten onze fiets weg en ...... iemand schreeuwt: Oh nein, Oh nein. Sie dürfen das Fahrrad nicht an die Wand stellen. Frau Strauss schreeuwt iets over een mooie bruine muur en speciale fietsbeugels die Jeder muss verwenden om de fiets tegenaan te zetten. En dat ze dat niet voor niks hebben gedaan. Mijn medereiziger kan mij nog net van een assertieve reactie afhouden. Zoals: Frau, ärgern Sie sich nicht so. Ich bin erst zwei Minuten hier. De toon is gezet, maar H wil na een inspannende fietsdag hier een tent opzetten en een helles bier (0,5 L) trinken na een opfrisbeurt. Overigens, ere wie ere toekomt ....de sanitaire voorzieningen zijn hier voortreffelijk.
Na een paar dagen is het voorval al bijna weer vergeten. En is fietsen, zonder enig fysiek of mentaal ongerief, weer gewoon dagelijkse kost.

Elke dag een stukkie fietsen. Niet alleen wij, maar er is een heel peloton onderweg. Ze komen uit alle windstreken. Op weg naar een bestemming in Europa. Allemaal avonturiers met slechts een simpele opdracht. Elke dag van A naar B fietsen. In een zelf gekozen tempo, cadans, ritme. Je kijkt om je heen, groet een ‘collega’, staat even stil bij een bijzonderheid, dan weer asfalt en vervolgens onverhard, een stukkie omhoog en weer naar beneden, putjes, plasjes en stenen ontwijken. Zonder er bij na te denken. Het gaat vanzelf. Simpeler kan een leven niet zijn. Het leven van een vakantiefietser. Als je wat langduriger onderweg bent ontstaat er een soort verandering in je hersenen. De ballast verdwijnt. De oude ballast uit je vorige leven. Heb je ook niet meer nodig. Ik weet niet precies waar en op welke plek in die grijze cellen, maar het is de plek waar o.a. goed en fout, zinvol en zinloos worden bepaald. Je voorkeuren. Zaken die je in je werkzame leven als uitermate belangrijk hebt beschouwd. Nuttige zaken. Zinvol met aantoonbaar resultaat, Zo dachten jij en al je collega’s en was het gangbaar in de branche.

Als je eenmaal bent toegetreden tot de ‘alle dagen feest’ generatie en je fietst oneindig ver en je hoort alleen nog maar het geruststellende monotone geluid van banden op het asfalt, dan kan het zijn dat er in die grijze cellen iets verdrongen of gewist wordt. Dat gaat niet 1-2-3, maar naar verloop van tijd is je hoofd weer echt leeg. Dan kan het ook zijn, dat je onderweg - zoals gisteren - je even weer aan je werkzame leven terug denkt. Dat je een bericht leest, eigenlijk een oproep, om je aan te melden voor een seminar. Een seminar? Ja, een gewone bijeenkomst waar je van elkaar leert of anders gezegd ‘kennis deelt’. Over klantgerichtheid. Belangrijk dus. Wat kun je leren van de (t staat er echt) ....allerbeste .... bedrijven in klantgerichtheid, hoe maken die (let op) .....fans .....van hun klanten. Fans? Je bent fan van Dolly Parton, een voetbalclub, Youp, Freek, Jannes of pak m beet BZN. Maar niet van Coolblue of Mediamarkt. Hou toch op zeg. En wie gaat er naar zo’n bijeenkomst van bedrijfsgoeroes en pissekijkers (toekomstvoorspellers). Ik ben bang, dat de Johan Cruijff Arena te klein is. Kosten: maar 1000 euro exclusief btw.

Ik heb alvast iemand aangemeld. Niet om die iemand daar in de Arena iets wijzer te maken, Ik heb de eigenares van een camping in Neustadt an der Donau aangemeld om haar kennis te delen met andere deskundigen. Aangemeld als spreker. Microfoon heeft Frau Strauss niet nodig, alles volledig a capella. Haar klant-theorie: duidelijk, direct en volgens de regels. Dat zijn de kernwaarden van iedere organisatie.

Over een paar dagen zijn we bij de bron van de Donau. Dat is nog wel even uitzoeken, want ze liggen hier in het zuiden van Duitsland met elkaar in de clinch over de werkelijke locatie van de echte quelle. Als we die hebben gevonden, dan delen wij die kennis met jullie. En voor de visliefhebbers. Daar, in Donaueschingen, schijn je de allerbeste en lekkerste forel te kunnen eten van de hele wereld. En dat hebben we uit zeer betrouwbare bron. Van iemand met kennis van zaken, een fijnproever.