Na regen ....

Zes Flandriens op een ‘gewone’ fiets met versnelling. Allemaal vrouwen uit Vlaams België. Maken hun jaarlijkse fietstochtje. Vriendinnen en oud-collega’s zo komen wij aan de weet. Vrouwen tussen de 55 en 70. De oudste is de kartrekker. Nog steeds atletisch gebouwd, tanig en het moraal van een belofterenner. ‘Ik hou van de bergen, van klimmen in de bergen. Maar ja, mijn leeftijd. Ik krijg niemand meer mee voor zo’n tocht. Mensen worden ouder en krijgen dan helaas steeds meer beperkingen’. Weinig bagage, slapen in eenvoudige hotelletjes. Ze zijn in Rothenburg gestart en fietsen een vergelijkbaar traject tot Regensburg en weer terug. We zien het pelotonnetje Flandriens een aantal keren terug op schuilplaatsen. Want de regen dwingt ons om af en toe bijtijds onderdak te zoeken in een degelijke blokhut annex bushokje. Elk dorp heeft zo’n voorziening. Met nog 2 km te gaan is er weer een flinke bui op komst. I.p.v. rechts het bruggetje over te steken en opnieuw ‘dekking’ te zoeken in een klein dorpje, rijden we door. Nog even flink op de pedalen, dat moet kunnen. Foute inschatting. Helaas. Er komt een bak water naar beneden, die vergelijkbaar is met een fikse Aziatische moessonregen. De hele dag slim de neerslag vermeden en vlak voor de hemelpoort toch nog sneuvelen. Ondanks regenkleding toch behoorlijk nat geworden. Het ging overal dwars doorheen. Als we arriveren bij de camping, dendert er een kletsnatte Vlaamse trein voorbij.
‘Ist es immer so schlechtes Wetter in Deutschland’? De man van de receptie van het vakantiepark aan de Altmuhlsee, lijkt de vrolijke noot achter deze zin niet te vatten. Hij lijkt lichtjes geïrriteerd en je ziet hem denken. Wat denkt die Nederlander wel niet. Immer, immer ....en weet die grapjas wel hoe groot Deutschland is. Of hij een alternatief voor ons heeft voor een tent en een mogelijkheid om wat spullen te drogen. Hij wijst naar een gebouwtje en heeft het over matratzen. Zou hij die Nederlanders een loer willen draaien. We rijen er naartoe en zien drie deuren. Twee met ‘Hochspannung, lebensgefahr’ en een deur waarop staat Matratzen Lager. En het woord Lager - opslag, voorraad - is nog altijd een ‘besmet’ woord. We gaan naar binnen en lopen een trap op en zien een basic slaapplek voor 3 personen en een droogruimte. Perfect dus. Voor drie tientjes alles bij de hand.

De andere dag opnieuw kans op regen. Maar we zijn tussen de buien door kunnen laveren. Bij Gronhart komen we voor het spoorhuis een waterpomp tegen. Hier ligt op 425 meter de waterscheiding tussen de Rijn en de Donau. Water uit de ene goot stroomt naar de Noordzee en uit de andere naar de Zwarte Zee. Curieus. Even verder in Graben heeft in 793 Karel de Grote een verbinding laten graven tussen de Altmuhl en de Rezat. Een poging om de Rijn met de Donau te verbinden. Fossa Carolina, Karlsgraben. Wij verbinden de twee grote rivieren door na de Main, de Erfa, de Hardheimer- en Brehmbach, de Tauber en de Altmuhl uit te komen bij het Main-Donau Kanal en uiteindelijk bij de Donau.

Het is een prachtig gebied om te fietsen. Een wonderschone plattelands omgeving met stukken onverhard terrein en hier en daar wat klimwerk. Vooral het Altmuhltal is een ware ontdekking. De Romeinse highlights liggen niet direct langs de route en al die infobordjes over historie en natuur, langs de kant van de weg, zijn te talrijk om telkens voor in de remmen te knijpen. We hebben alle tijd, maar al die bordjes bestuderen, is onbegonnen werk. Direct aan de route, je moest er even voor uit het zadel, lag op een hoog punt de gerestaureerde fundering van een Romeinse wachttoren. Ons routeboekje vermeld bovendien, even verderop, een Romeinse brug. Maar deze is uit de middeleeuwen, ruim 1000 jaar nieuwer dus.

We zijn nog 1 fietsdag af van Regensburg, verwelkomen straks de Donau en sluiten daarmee deel 1 af. En dan richting Passau en Wenen (Oostenrijk). Een populair fietstraject. Druk en bovendien komt de vakantiedrukte hier een beetje op gang. De gele nummerborden zijn weer volop zichtbaar. ‘Oh, en u bent helemaal vanuit NL komen fietsen? En zonder ondersteuning zie ik’.